Recenzja książki "Papusza" Angeliki Kuźniak

Lutowe spotkanie DKK odbyło się w miniony poniedziałek, 23 lutego. Rozmawiałyśmy o książce "Papusza" Angeliki Kuźniak. 

Recenzja autorstwa pani Danuty Latosik. 

Angelika Kuźniak "Papusza"

Jest to historia cygańskiej poetki, a także cygańskiego świata. Cyganie mówili, że zdradziła ich kodeks. Popularność przyniosła jej rozgłos, co okazało się jej przekleństwem. Dodatkowo Jerzy Ficowski /jej tłumacz, opiekun, przyjaciel/ wydawszy książkę "Cyganie Polscy" doprowadził do jej wykluczenia ze wspólnoty.

 Gdy Cyganie osiedlili się w mieście , pisała, że w taborze trzymali się razem a teraz każdy żyje osobno. Wielka była jej miłość do cygańskiego życia, przyrody, lasów, słońca, ptaków, koni, tańców i śpiewów. Mówiła, że las był jej pałacem, całe dobro jej tam zostało. Dziś ogniska cygańskie mchem zarastają. Marzyła, żeby chociaż na parę dni pojechać do lasu.

J.Przyboś napisał, że utwory Papuszy są niezwykłe, objawiają pierwszą poetkę cygańską. Są pierwotne, autentyczne, samorodne.  

Kiedy autorka oddaje głos swojej bohaterce, trzeba przebrnąć przez trudny język, z błędami ortograficznymi i stylistycznymi. Rozumiem, ze miało to zwiększyć realizm reportaży. Książka otwiera nam drzwi do hermetycznego świata Cyganów. to opowieść o świecie, którego już nie ma.